Page 95 - incirliovaweb
P. 95
Bir Dünya Kültür Mirası: Anadolu Devecilik Kültürü ve Deve Güreşleri l2. BÖLÜM CHAPTER 2 73
Yapucu’nun 1894 tarihli Aydın Vilayeti Salnamesinden ak- The information that Yapucu conveys from Yearbook
tardığı bilgiler Aydın’ın kazalarında geçmişte olduğu gibi çok 1894 of Aydın Province demonstrates that a large number of
sayıda pazar kurulduğunu göstermektedir. Özellikle Mende- markets were set up in the subdivisions of Aydın, as in the past.
res’in kuzeyindeki bütün kasaba ve köylerin neredeyse bir pa- Virtually all towns and villages in the north of the Menderes
zarı vardır. Bu pazarlar kendi içlerinde haftanın birbirini izleyen in particular used to have a market. These markets used to be
günlerinde kuruluyordu. Böylelikle her gün civarda bir pazaryeri set up on the successive days of the week within them so that
bulmak mümkündü. (Yapucu, 2007: 234). Özellikle dayanıksız it was possible to find a marketplace in the vicinity every day
yaş sebze-meyve gibi ürünler söz konusu pazarlara küçük deve (Yapucu, 2007:234). Especially such perishable products as fresh
kervanları ile getirilerek bizzat üretici tarafından pazarlanıyordu. vegetables and fruits used to be brought to the markets concerned
Nitekim Büyük Menderes Ovası üzerindeki yerleşmelerde kuru- by means of small camel caravans and marketed by producers in
lan pazaryerleri arasında günümüzden 30-40 yıl öncesine kadar person. Likewise, the transport by camels had been carried out
develerle taşımacılık yapılıyordu. Bu hareketlilik haftalık peri- among the marketplaces set up in the settlements on the Büyük
yodlar ile tekrarlanmaktaydı (şekil 16). Menderes Plain until 30 to 40 years earlier. This mobility used to
be repeated in weekly periods (figure 16).
Anadolu’da devecilikle uğraşanlar ve kervancılık yapanlar
kimlerdi? Özellikle batı Anadolu’da yaşayan Yörüklerin geçmiş- Who were those that were engaged in camel dealing and the
te küçükbaş hayvancılığın yanı sıra, tarımla uğraştıkları, keres- business of transport by caravans in Anatolia? It is generally well
tecilik yaptıkları, halı dokudukları genellikle iyi bilinmektedir. known that especially the Yuruks inhabiting Western Anatolia used
Bununla birlikte Yörükler zahire ve tuz nakli için de deve yetiş- to deal with agriculture, do lumbering, and weave carpets in the
tirmişler ve bunları devletin ihtiyaç duyduğu anlarda da kullan- past, along with sheep husbandry. Furthermore, the Yuruks also
dırmışlardır (Karaca, 2008: 416). Bununla birlikte Anadolu’dan raised camels for the transfer of the stock of grain and salt and had
geçiş yapan deve kervancıları genellikle kozmopolit bir yapıya them used when the state needed them as well (Karaca, 2008:416).
sahipti. Charles Martin’in 1858 yılında yayınlanan gezi notların- Moreover, those who were engaged in the business of transport by
da kervancıların kökeni hakkında bazı bilgiler de yer alır: “Ker- camel caravans and crossed Anatolia generally had a cosmopolitan
vanlar Köprüsü üstünde, birbirlerine bir iple bağlı develerden structure. Published in 1858, the travel notes by Charles Martin also
oluşan uzun kervanlar, hepsi de birbirinden ilginç, değişik giy- contain some information on the origin of those who were engaged
siler giymiş, tepeden tırnağa silahlı ve Küçük Asya’nın en uzak in the business of transport by caravans: “The long caravans
ülkelerine gitmek üzere yola çıkan, Türk, Arap, Anadolulu, Ka- consisting of camels tied to each other by means of ropes on the
ramanlı ya da Zenci sürücüler için binek görevi yapan küçük bir Bridge of Caravans were passing under the direction of a small
donkey working as a riding animal for the Turkish, Arab, Anatolian,
Karamanid or Black drivers, all of whom wore interesting and
different clothes, were armed from head to toe, and set off in order
